>> Przemoc rówieśnicza w szkole
Przemoc wśród rówieśników jest często spotykanym zjawiskiem na szkolnych korytarzach. Czym jest przemoc i jak sobie z nią radzić?
Cechą charakterystyczną przemocy jest nierównowaga sił – psychicznych lub fizycznych. W przypadku przemocy tworzą się dwie role: ofiary – osoby poszkodowanej, która nie potrafi sama się bronić i sprawcy – osoby nadużywającej własnej siły w relacjach z innymi.
Rozróżniamy:
Przemoc fizyczną (bicie, kopanie, popychanie, zamykanie w pomieszczeniach, niszczenie własności).
Przemoc słowną (przezywanie, wyśmiewanie, obrażanie, obgadywanie, plotkowanie, grożenie, szantażowanie, obraźliwe sms-y).
Agresję bez przemocy fizycznej i słownej (wrogie gesty, miny, izolowanie).
Jak przeciwdziałać agresji – profilaktyka w szkole i w domu
- Monitoring wizyjny/identyfikatory oraz dodatkowe dyżury personelu podczas przerw.
- Jasne oczekiwania dotyczących zachowania, zasad i reguł w konsultacjach z rodzicami
i uczniami oraz konsekwencji w przypadku ich nieprzestrzegania. - Opracowanie procedury reagowania w sytuacjach kryzysowych, w tym związanych
z wystąpieniem przemocy w szkole. - Uczenie dzieci i nastolatków najważniejszych umiejętności psychologicznych i społecznych w ramach programów nauczania oraz edukacyjnych programów profilaktycznych.
Rozwijaj optymizm u dziecka
· Pozwól na samodzielne kontakty z innymi dziećmi; nie wkraczaj od razu gdy tylko uważasz, że dziecko ma jakieś problemy. Rozmawiaj z dzieckiem o sytuacji wśród rówieśników i wspieraj je.
· Nigdy nie stosuj sam przemocy; nie bij, nie krzycz, nie ubliżaj, nie szarp.
· Prowokuj temat przemocy – tego, że czasem doświadcza jej każdy i nie znaczy to, że jesteś kimś gorszym lub słabszym.
Przekaż swojemu dziecku, że:
1. Przemoc to nie jest pomyłka, która przydarzyła się sprawcy, on/ona robi to celowo!
Z intencją, by przestraszyć, zranić, zawstydzić czy poniżyć. Jeśli w trakcie zabawy wydarzy się coś, ale sprawca spieszy ze słowem „przepraszam”, TO NIE JEST TO PRZEMOC.
2. Przemoc nie jest jednorazowym aktem, zawsze się powtarza.
3. Zwykle sprawca dokonuje przemocy publicznie. Potrzebuje nie tylko przekonać się, że mu ulegniesz, ale chce, żeby inni to widzieli.
4. Przemoc dotyka zwykle tych, którzy postrzegani są jako słabsi lub inni. Zawsze gdy dotyka ciebie jakaś forma przemocy, dzieje się tak, bo sprawca wierzy, że może ciebie przekonać, że jesteś słabszy niż on. To, że sprawca ciebie tak postrzega, nie oznacza że taki jesteś.
Dzieci będące ofiarami – zwykle:
- mają sińce, zniszczone lub brudne ubranie, zniszczone przybory szkolne,
- zapytane nie potrafią wyjaśnić co się stało, same wyglądają na nieszczęśliwe,
- myślą o sobie, że są „gorsze”, wycofują się z kontaktów z innymi, są zamknięte
w sobie,
- stają się apatyczne lub agresywne, zmieniają im się nastroje,
- pogarszają się wyniki w nauce oraz unikają szkoły – np. rano skarżą się na bóle głowy, brzucha, tracą apetyt, często powtarzają, że „nie lubią tej szkoły”, „nienawidzą swojej klasy”,
- spóźniają się do szkoły, trzymają się blisko nauczyciela,
- kradną z domu pieniądze lub cenne przedmioty.